Artikel
De kiezer heeft niet altijd gelijk. Toen de Duitse kiezers op 31 juli 1932 aan de NSDAP van Hitler 37,2 procent van de stemmen bezorgden en daarmee de basis legden voor zijn latere machtsgreep, hebben ze zich op noodlottige wijze vergist. De Vlaamse kiezers die zondag met 24,15 procent hun stem aan het Blok gaven, vergisten zich eveneens. Uiteraard niet in een vergelijkbare mate, maar ze maakten wel een keuze die om ethische redenen onaanvaardbaar is.
De meeste kopstukken van het Vlaams Blok komen uit de neonazibeweging van de jaren tachtig, die zich onder meer in het NSV en NJSV manifesteerde. Filip Dewinter is voorzitter geweest van beide verenigingen en was dus verantwoordelijk voor wat verscheen in Signaal (later Branding), "het informatieblad van NSV en NJSV". Daar vindt men als embleem een zwaard met een lint errond waarop staat: "Mijn eer is trouw". Dat is de vertaling van "Meine Ehre heisst Treue", de leuze van de SS, de stoottroepen van de nazi's die verantwoordelijk waren voor de concentratie- en uitroeiingskampen. In Signaal van 1981, 7-8 staat een artikel over de Wiking-divisie, de eerste "Germaanse" divisie van de Waffen SS. Daarin wordt "de moed, de trouw en het idealisme" van deze helden bewierookt en als illustratie vindt men hun embleem, een schild met hakenkruis (10 bij 7 cm). Iets verder lezen we een lovend artikel over Hermann Göring, de verantwoordelijke voor de eerste massale bombardementen op burgers (Guernica, Rotterdam, Coventry, Londen). In 1983 is er een verbijsterende discussie over de vraag of het nazisme misschien ook enkele negatieve kanten had. Ook het pure racisme kwam goed uit de verf: "De essentie van het volk ligt in het ras, in ons geval het noordras." Wie het 70-puntenplan leest, met deze teksten in zijn achterhoofd, merkt onmiddellijk dat de racistische toon daarvan helemaal niet "toevallig" is.
De kopstukken van het Blok hebben nooit publiek erkend dat hun neonazi-opvattingen onaanvaardbaar waren. Dat geeft ons tot op heden het recht te stellen dat de zorgvuldig uitgevlooide teksten die zij thans naar voren brengen, alleen bewijzen dat we hier te maken hebben met sluwe wolven in schapenvacht.
Etienne Vermeersch
Geen spijt
Men zal opwerpen dat dit "jeugdzonden" waren. Maar over die jeugdzonden heeft niemand ooit enige spijt betoond. Overigens schrijft Dewinter in 1993 nog in Dietsland-Europa in een artikel over "De soft-ideologie": "De rechten-van-de-mens, ecologisme, antiracisme, mundialisme. Allemaal nieuwe en vooral universele waarden die uiteindelijk valse schijnwaarden blijken te zijn." Toen hij, nog enkele jaren later, in een tv-programma beweerde dat de mensenrechten moeten wijken voor de Vlaamse belangen - zoals hij die opvat -, was dat dus geen lapsus. Net zo min als zijn uitspraak: "Het antiracisme is een nieuw wapen in de handen van diegenen die heilig geloven in de multiraciale maatschappij."
De kopstukken van het Blok hebben nooit publiek erkend dat hun neonazi-opvattingen onaanvaardbaar waren. Dat geeft ons tot op heden het recht te stellen dat de zorgvuldig uitgevlooide teksten die zij thans naar voren brengen, alleen bewijzen dat we hier te maken hebben met sluwe wolven in schapenvacht.
De meeste kiezers zijn van dit alles niet op de hoogte, maar men kan zich afvragen of het besef daarvan veel aan hun stemgedrag zou hebben veranderd. Uit de e-mails die ik in dit verband krijg, blijkt dat in elk geval niet. Bovendien wordt al zo lang door allerlei instanties gewezen op het intrinsiek ondemocratische karakter van deze partij dat men moeilijk kan aannemen dat niets ervan tot hen doorgedrongen is. De mensenrechten vormen een onmisbare basis van elke moderne democratie. Wie stemt voor mensen die deze rechten niet erkennen, brengt een immorele en onaanvaardbare stem uit. Wie het cordon doorbreekt, gaat in dezelfde richting.
Rob Verreycken, die op straat zijn vrouw bont en blauw sloeg, krijgt 7.000 voorkeurstemmen. Zet, bij wijze van boutade, Dutroux op een lijst van het Blok en ze stemmen er nog voor.
Etienne Vermeersch
Waarom?
Maar deze vaststelling ontslaat ons niet van de vraag hoe het zover kan komen. Wegens gebrek aan onderzoek kan ik slechts enkele punten suggereren.
Er heerst bij een groot aantal mensen, ook intellectuelen, een onbehagen en zelfs een angst in verband met de migrantenproblematiek en meer bepaald de islam. Zowel de gebeurtenissen wereldwijd (Al Qaeda) als hier bij ons versterken die gevoelens. En dat gaat gepaard met de indruk dat de traditionele partijen daar geen besef van hebben. Het feit dat men het migrantenstemrecht, waar heel veel Vlamingen tegen waren, de mensen toch in de maag heeft gesplitst - zonder ernstige motivering en informatie - heeft velen gesterkt in hun besef niet begrepen te worden.
Een tweede factor is de houding van de Franstalige media en partijen, waarbij redelijke Vlaamse eisen op een njet stoten en telkens weer worden geïnterpreteerd als het achternalopen van het Blok. Zo bekrachtigt men de valse indruk dat alleen het Blok de Vlaamse belangen verdedigt.
Een derde factor heeft te maken met de accumulatie van onbehagen telkens als een overheidsmaatregel als onbillijk wordt ervaren. Neem als voorbeeld de hoge boetes. De basismotivering ervan is goed verdedigbaar: het aantal ongelukken moet dalen en overdreven snelheid is daarin de voornaamste factor. Dat boetesysteem werd echter uitgebreid tot allerlei aspecten die met die motivering nog weinig te maken hebben en die daarom als tergend overkwamen.
Niet opdringen
Lenin heeft ooit gezegd dat je nooit het maximale bewustzijn van de mensen mag overschrijden. Hij bedoelde daarmee dat je geen zaken kunt opdringen vooraleer je het publiek tot een zeker besef van de rechtmatigheid ervan hebt kunnen overreden. De regeringen van de laatste jaren, vooral ook de laatste, waren zich daarvan blijkbaar niet bewust. Dat heeft mensen ertoe gebracht zich door niets van een proteststem te laten afhouden. Rob Verreycken, die op straat zijn vrouw bont en blauw sloeg, krijgt 7.000 voorkeurstemmen. Zet, bij wijze van boutade, Dutroux op een lijst van het Blok en ze stemmen er nog voor.
AANBEVELINGEN
De komende regering, liefst een klassieke tripartite, moet dringend maatregelen treffen op het vlak van de migrantenproblematiek: afbouwen van concentratiescholen, verplicht kleuteronderwijs, afdoende investering in integratieprojecten en open discussie met vertegenwoordigers van de islam over de voorwaarden van een vredevol samenleven. Aan de Franstaligen moet men duidelijk maken dat ze niet op de huidige koers kunnen doorgaan zonder het land in gevaar te brengen. En men moet het afleren mensen maatregelen op te dringen zonder een behoorlijke informatie en overreding vooraf.